Ἡ ταφή, ὕστερα ἀπό ἐπιθυμία τοῦ μακαριστοῦ, ἔγινε στήν Ἱερά Μονή Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ὠρωποῦ.
(Από το προσωπικό αρχείο του Μακαριστού πΚΦ)
« Εἶδα τό φῶς τοῦ ἥλιου τήν ἑπομένη ἡμέρα τῆς γεννήσεώς μου, γιατί πραγματοποιήθηκε μόλις εἶχε βραδυάσει ἡ 5η Αὐγούστου, καί ἐνῶ εἶχε τελειώσει ὁ ἑσπερινός τῆς μεγάλης καλοκαιριάτικης γιορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, τοῦ Ἀφέντη Χριστοῦ ὅπως λέμε στό χωριό μου, τό Καβούσι Ἱεραπέτρας. Ἔτος γεννήσεως μου τό 1944.
Οἱ γονεῖς μου· ὁ πατέρας μου Νικόλαος Φιοράκης, ἡ μάνα μου Δέσποινα τό γένος Νικολάου Παχλιτζανάκη. Ὑπάρχει καί ἡ μεγαλύτερη ἀδελφή ἡ Μαριάνθη, σύζυγος Μιχαήλ Ρεμεδιάκη. Ὀκτώ ἡμέρες μετά τή γέννησή μου μέ βάπτισαν, ἀνάδοχος ὁ γιατρός Στυλιανός Σαριδάκης, πού βοήθησε καί τή δύσκολη ἄφιξή μου στόν κόσμο. Τό νονό μου τόν θεωροῦσα καί τόν βίωνα σάν τό δεύτερο πατέρα μου, εἶχα δέ πάντοτε στενό δεσμό μαζί του. Αὐτή ἡ πνευματική σχέση ὁλοκληρώθηκε, ὅταν ὁ ἴδιος καί ἡ σύζυγός του Σοφία, ἔγιναν κουμπάροι στό γάμο μου. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του!
Μεγάλωσα μέ τίς μετακατοχικές δυσκολίες, ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ συνομίληκοι μου, στό ὄμορφο χωριό μου. Τό Δημοτικό Σχολεῖο τό τέλειωσα στό Καβούσι, ἐνῶ στή συνέχεια ἦρθα στήν Ἱεράπετρα ὅπου καί τελείωσα τό Γυμνάσιο.
Εἶμαι τελειόφοιτος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Φροντιστηρίου τῆς Ριζαρείου καί πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μιά ἀπόπειρα στή Νομική Σχολή τοῦ ἴδιου Πανεπιστημίου δέν ὁλοκληρώθηκε, ἀρκέστηκα σέ δυό μόνο χρόνια.
Τό 1968 ἔγινα ἔγγαμος, σύζυγος ἡ Χρυσάνθη Καραμανωλάκη τοῦ Νικολάου, ἀπό τό διπλανό χωριό τήν Παχεῖα Ἄμμο. Ἀπό τό γάμο μας γεννήθηκαν τρία παιδιά: ὁ Νικόλαος, τραπεζικός ὑπάλληλος, ἤδη ἔγγαμος μέ τήν Ἰωάννα Ἀδαμάκη καί μέ δύο παιδιά τήν Εἰρήνη και τον Κωνσταντίνο, ὁ Χρῆστος εἶναι γιατρός καί ἡ Μαρία (μέ δύο Πανεπιστημικά διπλώματα), ἰδιωτική ὑπάλληλος ἔγγαμη με τον Δημήτριο- Παναγιώτη Παναγιωτοπουλο καί μέ δύο παιδιά τον Κωνσταντίνο και τον Παύλο.
Στίς 28 Ὀκτωβρίου 1968 δέχθηκα τόν πρῶτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης καί στίς 30 τοῦ ἰδίου μήνα τό δεύτερο βαθμό ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἱεραπύτνης καί Σητείας Φιλόθεο (+1993).
Ἡ ἱερατική διαδρομή μου ἀπό τότε 1-11-1968 σέ ἐφημεριακές θέσεις, μέχρι τό ἔτος 1986, εἶναι «πολυενοριακή». Καλό Χωριό Σητείας, Ἱεράπετρα, Παχεῖα Ἄμμος, Αἰγάλεω, Χίος, Χαϊδάρι, Ἴλιον, Ἀχαρναί, καί ἀπό τό 1986 μέχρι σήμερα στήν Ἁγία Μαρίνα Ἑκάλης.
Γιά μιά δεκαετία βρέθηκα στήν καθηγητική ἕδρα Λυκείου καί Γυμνασίου. Τό Ναυτικό Γυμνάσιο καί Λύκειο Βροντάδου, ἀλλά καί τό Λύκειο Ἀρρένων Ἰλίου, τό ὁποῖο στή συνέχεια μετονομάστηκε σέ 1ο Λύκειο Ἰλίου μέ δέχθηκαν στίς ἕδρες τους.
Ἀπό τό 1988 ἕως καί τό 2001 χρημάτισα Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς, καί συνεργάτης τῶν περιοδικῶν της, α) «Παναγία ἡ Ἐλευθερώτρια» καί β) «Πρόσβαση». Ἀπό τό 1997 μοῦ ἔχει δοθεῖ καί ἡ εὐθύνη τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἑκάλης καί τῶν πέριξ Ἐνοριῶν.
Στίς 24 Αὐγούστου 1982 μοῦ χορηγήθηκε τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου, (ἐφημέριος τότε τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Παλατιανῆς) Ἰλίου, ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ἀττικῆς κυρό Δωρόθεο. Ὁ μακαριστός γέροντας, πρέπει νά καταθέσω ἐδῶ, στάθηκε δίπλα μου μέ πολύ πατρική στοργή, καί μέ περιέβαλε μέ ἐμπιστοσύνη.
Ὡς ἐφημέριος στήν Ἐνορία τῆς Ἁγίας Μαρίνας ἐκτός τῶν λειτουργικῶν, κηρυκτικῶν καί ἐξομολογητικῶν καθηκόντων μέ ἐπιμέλεια καί εὐθύνη μου ἐκδίδεται ἀπό τό ἔτος 1993 κατά μήνα τό Ἐνοριακό Φυλλάδιο «ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ» σέ 1700 φύλλα, πού πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς Ἐνορίας ἀποστέλλεται καί σχεδόν 1000 παραλῆπτες. Ἀπό τό 1998 μέχρι καί τό 2008 κυκλοφόρησα τήν κατά μήνα σελίδα «Ἕνα κάθε μήνα» μέ τό Πρόγραμμα τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ μηνός καί μαζί κάποιο ἐπίκαιρο σχόλιο. Μιά παρόμοια προσπάθεια κυκλοφορίας ἐνοριακοῦ ἐντύπου ἔγινε καί κατά τούς τελευταίους μῆνες τῆς ἐφημεριακῆς μου θητείας στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Βλασίου Ἀχαρνῶν, ἐκδόθηκαν 9 τεύχη ἀπό Σεπτέμβριο 1985 ἕως Μάϊο 1986 μέ τόν τίτλο «Ἅγιος Βλάσιος».
Κατά τά ἔτη 1975 ἕως 1978 εἶχα τήν εὐθύνη ἐκδόσεως τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καί Σητείας «ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ», ἡ ἔκδοση τοῦ ὁποίου τελοῦσε ὑπό τήν αἰγίδα καί ἄγρυπνη πρόνοια τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἱεραπύτνης καί Σητείας κυροῦ Φιλοθέου. Στό ἴδιο διάστημα εἶχα ὑπό τήν εὐθύνη καί ἐπιμέλειά μου τῆς Σαββατιάτικης Ραδιοφωνικῆς ἐκπομπῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀπό τόν τοπικό Ραδιοφωνικό Σταθμό.
Συνεργάζομαι μέ τήν Ἐκκλησιαστική Ἐφημερίδα «ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» καταγράφοντας τό κατά μήνα Κυριακοδρόμιον, ἐνῶ ἔχω τακτική συνεργασία μέ τήν ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ), ὡς καί μέ τό περιοδικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καί Σητείας ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, πού ἐκδίδεται ὑπό τήν εὐλογία καί φροντίδα τοῦ νῦν Μητροπολίτου κ. Εὐγενίου, ἀλλά καί σέ ἄλλα ἔντυπα καί ἐφημερίδες. Ἤδη ἑτοιμάζονται νά κυκλοφορήσουν κάποια βιβλία μου.
Μιά προσπάθεια σέ Ἐνοριακό ἐπίπεδο ὑπῆρξε ἡ ριζική ἀνακαίνιση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίνας Ἑκάλης, πού μετά τό σεισμό τοῦ 1999 ἔπαθε σοβαρές ζημιές. Ναός, Ἱερό Βῆμα, Ἁγιογραφίες, δάπεδο, στέγη, καί αὔλειος χῶρος ἀναπλάστηκαν σχεδόν ριζικά. Ἤδη βρίσκεται ὑπό περάτωση τό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας, πού δέν εἶχε ἡ Ἐνορία.
Μέχρι τή χρονική αὐτή στιγμή κάπως ἔτσι καταγράφεται ἡ διαδρομή τῆς ζωῆς μου, πάντοτε μέ τήν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ταφή, ὕστερα ἀπό ἐπιθυμία τοῦ μακαριστοῦ, ἔγινε στήν Ἱερά Μονή Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ὠρωποῦ.
Μετά τήν πάροδο τῶν πέντε ἐτῶν (2018), τά ὀστᾶ τοῦ Μακαριστοῦ μεταφέρθηκαν καί τοποθετήθηκαν στό κοιμητήριο τοῦ Καβουσίου Ἰεράπετρας .
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.